Rotterdam - Hong Kong 2

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 15 MOSCOW
-----------------------------------------------------------------------------------------

Om 23:55 gaat mijn trein richting Moscow. Er werd me verteld dat de loop naar het station (Moskwa) een half uur is. Na ruim vijf minuten ben ik er. Nu maar het perron opzoeken (het perron verandert nog wel eens in Rusland dus houd hier rekening mee). Ik ben weer eens veel te vroeg maar dan weet ik tenminste zeker dat ik mijn trein niet mis. Bij elke coupé staat een conductrice die je kaartje controleert. Laat nou net mijn paspoort uit mijn nektasje vallen (voor de zoveelste keer$#!¿?@) wanneer ik in de trein stap en natuurlijk valt hij precies tussen de trein en het perron. Gelukkig waren ze zo vriendelijk om het spoor voor me op te gaan. We zitten in totaal met z'n drieën in een coupé. Hier ontmoet ik Joela (35 uit Moskou) die gebrekkig Engels spreekt. Wel handig, kan ze alles voot me vertalen wat ons word vertelt. De treinreis duurt zo'n 8 uur en ik heb zelfs een heus "dinerpakketje" gehad (wat rijkelijk is gevuld) met o.a. pastei, opfris atributen voor in de morgen, water en brood, cake, een tandenborstel, schoensmeer en een schoenlepel. Afijn, ergens rond half twee besluit ik maar eens te gaan slapen aangezien de eindstop (Moskwa Centralna) al om 7:55 word berijkt.Ik word ergens rond zeven uur wakker en mijn ontbijtje (kleine pannenkoekjes in aardbeienmarmalade :D) staat al klaar (de avond van te voren besteld, was schijnbaar ook inbegrepen). Nu nog mijn weg vinden naar het hostel. Ik weet naar welk station ik moet maar van dat cyrillisch word ik niets wijzer.St. Peter moscowVervolgGelukkig kom ik Joela weer tegen en zij verteld me precies waar ik moet overstappen en hoeveel stops het zijn (voor de metro). Ergens rond tien voor half negen kom ik aan ergens in de buurt van mijn hostel. Ik heb een screenshot van waar ik moet zijn, uiteraard kan ik het niet vinden (een hostel zonder naambord, héél handig(!)). Na een belletje nog niets wijzer. Dan maar de mac in en op de wifi om in mijn hotmail te kijken voor een uitgebreide uitleg. Schijnt het dus op een binnenplaats te zijn waar ik al zo'n vijf keer ben geweest. Naar de zesde verdieping en inchecken rond 10 uur. Mijn hostel (Vagabond Hostel, Moscow, Russia) ziet er goed uit en ligt ongeveer vijf minuten van "Red Square" vandaan. Nu maar even relaxen en wachten totdat Elizaveta er is (Russische vriendin). Ook maar even douche, dan ben ik meteen lekker fris. Ergens rond half twee gaan we de stad in. Ze laat me enkele gebouwen zien zoals de universiteit en de grootste speelgoedwinkel van Rusland. Ook lopen we door de duurste winkelstraten van Moskou en vervolgen we onze weg richting het Kremlin en andere omliggende panden en kerken. Het Rode plein is vrij groot en hier word jaarlijks de dag van de overwinning (WWII) gevierd (ook wel bekend om zijn militaire parades). We besluiten om bij de Sobor Vasiliya Blazhennogo naar binnen te gaan (misschien wel Moskou's meest bekende kerk, op het Rode Plein, met zijn kleurrijke en gouden koepels). De buitenkant is zeer mooi (al moet ik daar wel bij zeggen dat er een vergelijkbare kerk in St. Peter is die nog veel mooier is) maar de binnenkant valt enigszins tegen en aangezien er een museum in is gevestigd ben ik er al snel weer uit. We lopen langs het Kremlin en gaan maar even ergens een terrasje pakken aangezien het bloed verziekend heet is (23 graden, volle zon maar het voelt aan als over 30 graden celsius). Lekker aan het bier in een sisha bar. Rond een uur of zes gaan we maar weer eens terug richting het hostel. Wat ga ik eigenlijk eten vanavond? Ik zou het niet weten, niet weer broodje knakworst of zoiets dergelijks. Het liefst een goede maaltijd maar dan moet ik alles bereiden en daar heb ik nou ook niet echt zin in. Dan maar noedels, hele lekkere gevonden in de supermarkt met een zakje met saus en groente en vlees. Echt heerlijk! Beter dan die poeder dingen. Ook maar meteen 8 halve liters Baltica (bier) inslaan, je weet maar nooit wanneer je dorst krijgt! Ik raak aan de praat met drie Nederlandse dames (zuipschuiten) uit Den Haag die zo net een fles wodka (buh) voor €1,50 hebben gekocht. Ook komt James er bij zitten (25, uit Birmingham, England). We krijgen kaartjes van de eigenaar voor een of andere club, ook op straat worden we veelvuldig aangesproken of we kaartjes willen hebben, Elizaveta had me in ieder geval verteld dat het niet veel is dus dat belooft veel goeds (ook het feit dat iedereen ze weggeeft). Ach, wat zal het we gaan er wel even kijken (de drie hagenesen, James en een Duitse Moscow d1V2kamergenoot). We doen er ongeveer een half uur over om er te komen terwijl de "club" zich aan de andere kant van de weg bevind, 150 meter verder zeg maar (iets met wodka?). Ik snap wel waarom we de kaartjes kregen, wat een takke muziek! Alleen maar Russische muziek (iets dat veel weg heeft van een mix van Tarkan en de Backstreet Boys en dan in het Russisch, nou dan weet je hoe laat het is, tijd voor mij om in ieder geval "paka" (dag in het Russisch) te zeggen). Mijn Duitse kamergenoot vind het ook mooi en houd me gezelschap met nog een Baltica. Na 9 halve liters en wat wodka is het tijd om maar eens mijn bed in te duiken (rond 4 uur).

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 16 MOSCOW
-----------------------------------------------------------------------------------------

Ergens rond half 9 word ik wakker. Dat is me toch nog net even iets te vroeg. Nog maar even verder slapen. Ergens rond kwart over tien ga ik er maar eens uit en ik voel me fris en fruitig. Maar eens even wat te eten halen en kijken of de gene die de "nachtshift" had nog steeds zo chagrijnig is als hij gisteravond was (iets met drankmisbruik en lawaai). Richting mij in ieder geval niet (ik ben eens zo slim geweest om me niet al te erg te misdragen), opvallend genoeg is hij minder blij met ons Hagenees gezelschap (misschien heeft dat iets te maken met de stelling die een van de meiden had; Ik denk dat jij zo chagrijn bent omdat je al heel lang niet meer goed bent... de rest kan je zelf wel invullen ;) ).Wat zal ik eens eten, voor de verandering haal ik eens heerlijke broodjes :') voor zowel 's ochtends als in de middag. Ik zou bepaalde parken gaan bezoeken die de moeite waard waren maar ik hoor niets meer van Elizaveta en ik ben niet van plan om er veel moeite voor te doen dus ga ik zelf wel deze immens grote stad verkennen. Uiteraard weer op "kerken jacht" en James vergezeld me. De gemiddelde kerk heeft ook hier een gouden koepel of toren(spits). Van buiten zien ze er mooier uit dan van binnen (tot nu toe). Nog maar eens een rondje rode plein aangezien hij er nog niet is geweest en ook meteen maar een ommetje Kremlin, ook zeker iets eat ik de aankomende dagen nog wil bezoeken! We gaan maar eens een terrasje pakken want het is rond de 30 graden (en het voelt veel warmer aan). Na de nodige drankjes verlaten we een gezellige straat met terrasjes en restaurants in overvloed en gaan we terug naar het hostel. Ook vanavond staan er weer heerlijke Koreaanse noedels op het menu. Mijn Taiwanese kamergenoten (waaronder Jack Tai, student medicijn) zijn bezig met de bereiding van zalm, lam chops en biefstuk, nu vallen die noedels toch wel tegen haha. Morgen gaan ik en James ook maar zo'n zelfde avondmaal bereiden. Uiteraard ligt er weer het nodige pils koudwant zonder zitten zou een catastrofe zijn. James durft het aan om zijn tweede biertje van de dag te pakken (die was dus helemaal naar de klote haha). Heel veel spannends is er vanavond niet gebeurd buiten dat ik weer veel nieuwe mensen heb leren kennen kan ik de avond kort samenvatten; slap geouwe hoer en jenga. Ergens rond twee maar eens naar bed.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 17 MOSCOW
-----------------------------------------------------------------------------------------

Rond een uur of acht er maar eens uit. Ik ben van plan om vandaag muziek op mijn mobiel te zetten en alle video's te uploaden naar mijn hotmail. Lekker relaxed douche, relaxed kan ik het niet echt noemen aangezien de privacy nul is, niet dat dat erg is als er een mooie dame staat maar ik zit nou niet echt te wachten op die grote neger die ook in mijn kamer slaapt (zeepje goed vasthouden dus).Maar eens wat te eten halen. Uiteraard haal ik broodjes, deze keer met vlees en ui erin (heerlijk) en een soort van bolus. Nu ik toch in de supermarkt ben ga ik meteen noodrantsoen inslaan voor de Trans-Mongolië (ik ben namelijk niet van plan om 5 euro (op je muil, Gauw!) te betalen voor mijn ochtendeten in de trein). Ja, wat ga je dan kopen? Begin maar met m'n avondeten, die overheerlijke noedels, 4 stuks. Voor 's ochtends en 's middags 2 witte broden, twee blikjes tonijn in tomatensaus en een potje chocolade pasta van Nutella. Misschien is water ook wel handig? 2 grote jerry cansMoscow maandag d35 liter per "can". Ook maar een pakje Snickers aangezien ik heb gelezen dat je met snoep makkelijk een babbel maakt (eigenlijk niet nodig voor mij maar wat zal het, geld moet immers (kan echt niet voetballen) rollen). Een doos van 10 eieren en twee flessen cola die dienen voor de fles wodka.Alles bij elkaar kost me misschien €15,-. Zo'n drie euro per dag dus, daar kan je niet van tobben aangezien ik een budget van vijftig euro per dag heb om te spenderen. Nu maar met al die boodschappen door de stortbui heen (sinds gister avond is het ongelooflijk hard aan het regenen). Echt haast heb ik ook niet dus relaxed m'n dingetje doen. Eerst maar eens die supermarkt opzoeken samen met James om onszelf te trakteren op een 4 sterren diner vanavond. Je kan wel zien dat dit een supermarkt is voor de rijkere Rus aangezien de plafonds worden ondersteund door marmeren pilaren en verspreid hangen er schilderijen. Er is veel keus dus eerst maar even rondkijken, uiteindelijk worden het twee grote biefstukken en zeven "lamb chops", uien, champignons en pikante peper aardappeltjes.

Nu maar eens proberen om ergens een internet café te vinden, aan de overkant is toevallig een internet café. Eerst de foto's en video's van mijn mobiel uploaden en meteen muziek van One Drive naar mijn telefoon overzetten. Echt snel gaat het niet en de verbinding valt er meerdere malen uit (kut). Kan ik weer overnieuw beginnen met 2,5GB aan muziek overzetten, ik doe het wel handmatig per tien, het is niet anders. Ook meteen overzetten van mijn GoPro. Ik kom er achter dat hij gloeiend heet is, dat is niet goed! Batterij overleden, godverdomme dat kan ik er nu even niet bij hebben, morgen dus op batterij jacht. Ik heb nog een extra batterij maar met één red ik het niet, dan maar die niet overzetten en laten afkoelen, gelukkig heeft de camera zelf het overleeft en nog veel belangrijker mijn micro SD ook.Drie uur verder en een tientje lichter maar eens naar mijn hostel (het is al rond een uur of zes). Nog maar de nodige pils meenemen en een overheerlijke watermeloen bij de minimarkt. Wat ruikt ons eten lekker zeg, veels te veel voor met zijn tweeën maar dat mag ook wel eens en keer. Na een zeer lekkere maaltijd maar even uitbuiken pfff. We worden mee gevraagd om naar een uitkijk plek te gaan boven op een berg van waar je heel de stad kan zien. We pakken de metro naar het eind van lijn 2 (groen), Rechnoy vokzal. Na een stijle klim naar boven (we waren te lui om via het pad te gaan dus kwamen we op het briljante idee om de berg op te klimmen tussen de bomen door) komen we aan bij de uitkijk "spot", er word gebreakdanced en aardig hard gescheurd over de drie baans wegen door dikke BMW's en andere patser bakken. Volgens mij is dit de lokale hangplek van verschillende motor fanaten (en bendes). Vanaf het uitkijk punt heb je een zeer mooi uitzicht over de stad, rechts doemt het Vodny stadion op en links zijn verschillende wolkenkrabbers te bewonderen die dicht tegen elkaar aan zijn gebouwd. Achter ons staat het Radisson Royal (Ukraina), wat een prachtig gebouw is en iets weg heeft van een kleinere variant op The Empire State Building. Na een uur of twee houden we het voor gezien en pakken we de metro terug naar ons hostel en stappen uit bij Tverskava. We drinken nog het een en ander en gaan ergens rond twaalven naar bed om een tukkie te doen.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 18 MOSCOW - TRANS MONGOLIE
-----------------------------------------------------------------------------------------

Vandaag is dan de dag, mijn ultieme treinreis begint. Vanavond laat, eindelijk zal ik dan op de Trans Mongolië stappen! Iets waar ik een heel jaar keihard voor heb gewerkt, 's ochtends vroeg op (rond 5) en beginnen met werk, ergens rond het middag uur snel douche/eten en naar school, 's avonds studeren (voor zover dat dan nog lukte). Het was het allemaal waard!

Ik leef mijn droom, iets dat niemand me kan afpakken.
Lekker ontbijten met mijn lievelings fruit (watermeloen) en meteen eieren koken voor in de trein. Rond een uur of elf besluit ik om op de metro te stappen naar Dmitrovskaya (lijn 9, een station in de buitenwijken van het gigantische Moskou). Ik heb op Google opgezocht waar de dichtstbijzijnde Media Markt is, nu maar hopen dat het ook echt daar is. James vergezeld me aangezien hij ook niet veel anders heeft te doen. Dit is dan het "echte" Moskou (Rusland), het gene wat je als gemiddelde toerist te zien krijgt is vrij kapitalistisch. Hier staat het vol gebouwd met grijze lelijke flats, ik vind het wel wat hebben. Na een zoektocht komen we aan bij de Media Markt, lijkt meer op een kantoorgebouw. We hebben een pasje nodig om binnen te komen, die hebben we natuurlijk niet, we komen alsnog binnen. Mijn gevoel word bevestigd, we zijn beland in het hoofdkantoor van Media Markt in Rusland. Kut zooi!

Gelukkig kan de receptioniste Engels en ze verteld ons waar we heen moeten. Weer met de metro, nu naar Altufevo. Ik heb er een hard hoofd
in aangezien deze vestiging ver buiten het centrum ligt (eindhalte) en ze daar waarschijnlijk geen GoPro's verkopen, we zullen zien. Daar zijn we dan, in een nog Sovjet achtiger Moskou. Ze hebben in ieder geval wel een Mac, ik lust wel een nac flurry en meteen even de wifi kapen om te kijken waar we precies heen moeten. Na een dik half uur komen we eindelijk aan bij de Media Markt. Uiteraard hebben ze geen batterij, gelukkig waren ze zo vriendelijk om ons te helpen met het vinden van een bedrijf dat ze wel heeft. Weer helemaal terug de stad in, 12 haltes terug, het is niet anders ik moet toch echt die batterij hebben. We komen aan op Kuznetsky Most en gaan opzoek naar Digibox. Na vier rondjes vinden we dan het internetbedrijfje zijn vestiging. Ze hebben de batterij en ik ben eindelijk uit de brand. Meteen maar eten inslaan bij de zelfde supermarkt als gister. We halen heerlijke stukken kip, bieflapjes en nog een of ander stuk heerlijk vlees, ook rode en gewone uien, Heineken bier en knoflook aardappeltjes, wat zal dat smaken strakjes!
Na een zoektocht van maar liefst zes uur zijn we terug bij het hostel. Ik had graag nog het Kremlin in gegaan en een aantal kerken bezocht. Ik verwacht dat ik hier ooit nog wel eens terug kom dus dan dan maar bezichtigen!

Wat een feestmaal zeg, weer veels te veel maar het maakt allemaal niets uit, je moet genieten van het leven! We bakken het vlees in een zelfgemaakte peper zout koriander rode peper saus met Beluga wodka
en Heineken bier, verrukkelijk. Het zweet loopt van mijn voorhoofd, zo gekruid is het. Terwijl we slap staan te ouwe hoeren ontmoet ik Jordan (25, uit Plymouth). Heel ongeïnteresseerd vragen we elkaar waar we heen gaan, hij gaat ook met de Trans Mongolië, toevallig dezelfde trein als ik neem. Na iedereen gedag te hebben gezegd en veel tranen te hebben gelaten (haha geintje) gaan we per taxi naar het station. Een rit van een kleine twintig minuten (€7). Over een half uur vertrekt de trein. We zitten toevallig in de zelfde wagon en ook nog eens de coupé naast elkaar, dat word een chaos. Dat staat vast. We besluiten dat er vanacht moet worden gefeest en gaan op zoek naar mede "party animals". We komen terecht bij twee Duitsers, de gesprekken gaan nergens over, de Beluga en Bear (wodka) vloeien rijkelijk, niet alleen door onze kelen maar de tafel lust ook wel het een en ander. Ik vind het rond half 3 wel mooi geweest en besluit om lekker naar dromenland te gaan.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 19 MOSCOW - TRANS MONGOLIE
-----------------------------------------------------------------------------------------

Vannacht heerlijk geslapen ondanks al het gehobbel en gebobbel van de trein en het feit dat je lichaam in eerste instantie niet weet welke kant je opbeweegt, je ligt namelijk overdwars en de trein rijd rechtdoor met hier en daar een bocht (zal wel komen door die twee flessen wodka haha). Ik was zo slim om dat bocht te drinken met cola, waarschijnlijk ook de rede dat ik me fris en fruitig voel en Jordan (die het puur dronk) een heerlijke kater heeft van hier tot Beijing. Ik deel trouwens met nog twee andere mijn coupé (Miroslav, 42 en Lora, 28 uit Sofia, Bulgarije). Hele aardige mensen. Heel mijn coupé zit vol met Europeanen. De natuur is op dit moment nog vrij eentonig met hier en daar een naaldboom en voornamelijk berkenbossen waar ik doorheen voer. Wat doe je dan op zo'n dag? Een beetje slapen, muziek luisteren en hier en daar samen een biertje drinken, meer kan je ook niet. Ik merk dat ik goed ben voorbereid qua eten en drinken. 'S ochtends eet ik tonijn uit blik op brood, 's middags hetzelfde droge brood met choco pasta en 's avonds zeer smaakvolle Koreaanse noedels. We (ik en Jordan) waren van plan om vanavond weer een feestje te bouwen maar iedereen wil vrij vroeg slapen dus doen we samen met Miroslav en Lora gezellig een drankje en ga ik ergens rond twaalf uur maar eens slapen.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 20 MOSCOW - TRANS MONGOLIE
-----------------------------------------------------------------------------------------

Vannacht niet echt top geslapen, werd telkens wakker door die klote hobbels en daarbij komt dat we al in een andere tijdzone zitten dus om 02:00 (Moskou tijd) is het al licht (01:00 Nederlandse tijd). Aangezien ik de Moskou tijd aan houd (de trein tijden zijn in Moskou tijd) merk ik dat het vreemd is omdat je niet gewend bent dat het zo kort donker is (de zon gaat ergens tussen 7/8 onder).Tussen de bergen vind je af en toe houten huisjes en natuurlijk huizen opgebouwd uit steen.

Er moet wel wat gefeest worden vanavond, want wat doe je anders?
De gemiddelde Poetin grap heeft al drie keer de revue gepasseerd maar ze blijven leuk en we zijn er zeer inventief in. De dag word voornamelijk afgewisseld door werken aan mijn blog (had er namelijk niets meer aangedaan sinds St. Petersburg) en leuke gesprekken met een scala aan personen.

Zo kom ik er achter dat ik mijn coupé deel met een heuze Bulgaarse celebrity. Ik zit namelijk met Lora in de coupé en zij is kok, tv kok in Bulgarije wel te verstaan. Ze werkt als kok voor de Bulgaarse versie van 24 kitchen (Bon Appéti). Dat is nog eens iets grappigs. Haar vriend Miroslav werkt achter de schermen bij het zelfde programma. Voor hun is dit niet alleen een vakantie maar ook een culinaire reis. Hun eind bestemming ligt ergens rond Tibet.

Er moet nog steeds gefeest worden en op eigen initiatief ga ik op safari door de trein om heuze party animals te spotten (deze soort is niet zo zeldzaam zoals de exotische naam doet Tm d2 Thursday
vermoeden). Ik ontmoet Clair (19, uit Brest, Frankrijk) die ook wel in is voor een feestje. Later volgen Valentine en david (Frankrijk), Phanos (Griekenland), Jauwan (China), Francios (Frankrijk), Jocine (Breda), Jordan en ik.

Ik weet dat het nu echt tijd word om naar de wc te gaan (iets met te weinig wc papier). Ik houd het nu al op sinds ik de trein in ben gegaan. Wat moet dat moet en mijn heerlijke zijde zachte Nederlandse wc papier is toch wel fijn (beter dan dat korrel grootte 40 schuurpapier wat al heel mijn reis overal te vinden is). Ik bespaar jullie de rest van de details hoezeer ik ook weet dat jullie het dolgraag willen lezen, nee genoeg is genoeg, jullie moeten er genoegen mee nemen!

We party crashen een slaapruimte aangezien mijn geniale plan om de restauratiewagon om te kopen voor 60 Roebels de man niet echt werkte, de slecht Engels sprekende zoon van de eindbaas (ja zo ziet ze er uit) was wel in voor de nodige extra Roebels maar toen hij wees naar de eindbaas zagen we er toch maar van af (het is namelijk verboden om zulk soort dingen te doen in Rusland en we zaten nou niet te wachten op een Kalashnikov als diner bij de eerst volgende stop).
Kaartspelletjes en drank, voor sommige niet het beste idee. Afijn, het was bere gezellig, ik en een stel anderen gaan maar meteen door tot drie uur (09:00 lokaal) want dan is de volgende stop.

Wat moet je anders, de berkenbomen komen je strot uit en de wodka honing smaakt goed. Ergens rond kwart over vier is het tijd om de "prachtige" (eentonige) berken vaarwel te zeggen en lekker op mijn stukje beton (ook wel bed genoemd) te gaan liggen.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 21 MOSCOW - TRANS MONGOLIE
-----------------------------------------------------------------------------------------

Om elf uur word ik wakker. Op de een of andere manier voel ik me ook vandaag weer bijzonder goed. Sinds gisteren is het landschap een beetje aan het veranderen, gistere kwamen de eerste plassen voorbij en het werd meer heuvelachtig. De eerste kleine dorpjes in de middle of no where (bestaand uit houten huizen die zo waterdicht zijn als de gemiddelde Nike Rosh Run) komen voorbij. Nog steeds niet veel bijzonders maar al wel meer afwisselend dan de voorgaande dagen. Ik heb gehoord dat de eerste twee dagen vrij eentonig zijn en dat voornamelijk dichter bij Irkutsk de natuur veranderd. Ook vandaag weer aan mijn blog werken. Ik heb geen Roebels meer en op de stations die we passeren word geen enkele Euro of creditcard geaccepteerd. Toch een redelijk vervelende situatie. Ik heb genoeg eten maar een biertje zit er zo dus niet in. Gelukkig wil Miroslav wel 1000 Roebels met we wisselen voor €15. Bij de eerst volgende stop gaan we dan ook meteen opzoek naar koude blikken goud. We worden aardig getild maar als je een leuke tijd wil hebben moet je dat er voor over hebben (althans naar mijn mening). De rest heeft nagenoeg niets ingekocht aangezien ze het te duur vonden.

Het plan veranderd en er word besloten om vanavond niet te feesten (wat een oude lullen zeg), komt vast door de kater die ze met zich meedragen. Ik ga al ergens rond acht uur op mijn bedje liggen en lig lekker naar mijn muziek te luisteren. Rond tien uur is de volgende stop, even iets lekkers kopen en weer snel terug naar de trein, gister (vannochtend) was het namelijk zo dat we wat broodjes kochten en dat we niet meer terug konden aangezien er een idioot lange goederentrein voorbij kwam en ook nog eens een passagierstrein (het is in Rusland normaal om het spoor te kruisen via het spoor, je loopt gewoon over de rails naar de overkant) gelukkig vonden we een stuk verder op alsnog een fly over en zo kwamen we weer terecht bij de trein. Echt slapen lukt niet. Ik slaap maar twee uurtjes en zet mijn wekker om 02:05 aangezien de volgende stop in Irkutsk is en ik wil het meer niet missen waaraan Irkutsk gelegen is.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 22 MOSCOW - TRANS MONGOLIE
-----------------------------------------------------------------------------------------

Veel te weinig geslapen maar ja wat maakt het uit ik haal het later wel in. Lekker er uit en op het station wandelen. Er is hier geen meer te bekennen dus voor niets de wekker gezet. Ik blijf nog even op want het landschap is nogal verandert, even wat mooie plaatjes schieten. We passeren middel grote bergen bezaait met bomen, een zeer mooi gezicht. Ik besluit om nog even te gaan maffen want het meer is nog lang niet in zicht en het schijnt zo groot te zijn dat we er maar liefst vier uur(!) langs rijden met de trein. Ik word een uut later (4 uur, Moskou tijd) weer wakker. En ja hoor links van ons ligt het meer. Wat een gigantisch meer zeg! En de bergen rondom ons zijn ook zeker een fototje waard. Het is zo groot dat je de overkant niet eens kan zien, op sommige stukken wel maar dat veranderd later (doet me denken aan Rhodos waar je Turkije aan de andere kant van de zee ziet liggen). De bergen beginnen te veranderen en worden meer kaal (links van ons), we passeren allemaal kleine knusse houten huisjes die tegen de bergen zijn opgebouwd midden in de bossen, met kleine schoorstenen die roken, een heel gezellig gezicht. Het voelt hier helemaal niet meer aan als Rusland, een hele andere wereld. Wat is dit genieten zeg, prachtig uitzicht, mijn eigen ding en allemaal hele gezellige mensen om me heen. Ik besluit om mijn tijd aan te passen naar de lokale tijd (iets van 6 of 8 uur later), beter nu dan in Mongolië om zo de jetlag te beperken. Ik ga lekker nog even slapen of beter gezegd even een dutje doen. Niet dat echt lukt maar na ongeveer drie uurtjes rust te hebben gepakt voel ik me als herboren. Ik heb het wel getroffen met de Miroslav en Lora in mijn coupé, echt hele vriendelijke mensen. Ook leuk om zo nu en dan een goed gesprek te hebben en alles wat ze hebben willen ze delen. Ik ben nu Loekankar aan het eten, een Bulgaarse gerookte worst (erg lekker). Ik heb nog zes halve liters, wat is er nou lekkerder dan een lekker stukje worst met een biertje erbij, leuke gesprekken. Er moet vanavond nog wel wat gefeest worden want het is de laatste dag dat we allemaal bij elkaar zijn. Tussendoor pak ik nog even wat slaap en dan komen de eerste stations voorbij waar ze in de kioskjes nog met een ouderwets tel raam werken, een grappig gezicht. Niet veel later komen we aan bij de grens. We verlaten Rusland, dit duurt twee uur, paspoort controles en uiteraard de coupé. Hierna de Mongoolse controle, dit duurt redelijk lang en weer moeten er enkele kleine papiertjes worden ingevuld (ze zijn wel wat aardiger). Jammer dat het nu donker is want het was wel weer even genieten van het landschap zeg, even waande ik me terug in Afrika, één van de dingen die ik het meest koester in mijn leven. Wat heb ik en ook zeker weten alle andere daar een fantastische tijd gehad! Na de controles blijkt het weer dat iedereen het voorgezien houd, niet zo gek want morgen rond half 7 in de ochtend arriveren we in Ulan-Bator. Het enige is dat ik en Jordan net 10 halve liters hebben gekocht, iets nadat we ze hadden gekocht dacht ik waarom kopen we eigenlijk zo veel haha, ach wat zal het. Ik moet morgen eigenlijk ook vroeg op en wil Ulan-Bator fris in gaan. Eigenlijk heb ik ook niet zo'n zin om nog te feesten maar toch ga ik nog even samen met Jordan een biertje drinken in de restauratiewagon want die is nu toch "gesloten". Heel veel drink ik niet, ongeveer 2 á 3 biertjes. De gesprekken worden heel diep, familie, ex vriendin, reizen, vrienden en meer. Wel fijn om eens in de zoveel tijd zo'n gesprek te hebben. Jordan is trouwens net zo'n idioot als ik ben waarschijnlijk kan ik het daarom zo goed met hem vinden haha. Rond kwart voor drie ga ik naar bed en we zeggen elkaar gedag, mensen komen en gaan en waarschijnlijk was dit het laatste biertje samen maar als we ooit in de buurt zijn dan kan er altijd gebeld of geappt worden. Ik ga slapen mijn backpack is al ingepakt en de wekker op 06:00.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 23 ULAANBAATAR
-----------------------------------------------------------------------------------------

Ik ga er ergens rond half 6 uit. Blij dat ik iets eerder ben wakker geworden want het uitzicht is geweldig. Rondom ons liggen eerst vlaktes die volledig groen zijn gekleurd, ingeklemd tussen bergen die rechts van ons zijn bepakt met bossen en links kaal of ook volledig begroeid zijn met gras. Je ziet ook soort inzakkingen van de bergen, een fenomeen dat ik ook veel in het Atlas Gebergte ben tegengekomen. Het is hier echt heel mooi. De bebouwing begint in zicht te komen. De huisjes zijn vrolijk en fleurig gekleurd in allemaal verschillende kleuren en ook de daken hebben kleuren als oranje, rood, groen en blauw. Tussendoor staan ger (urth) tenten (traditionele nomade tent) wel jammer dat er overal zoveel plastic en andere troep ligt naar mate de bebouwing dichter word. Ik kom rond kwart over zes aan op het station (10 min eerder), zeg mijn reisgenoten van de afgelopen dagen gedag en ga opzoek naar de gene die me oppikt. Lang hoef ik niet te zoeken, daar staat Taiwan met een blaadje; Dion Blijlevens. Met een busje rijden we de stad in, eerst gaan we opzoek naar een wisselkantoor want ik heb geen Mongools geld. Alles is nog gesloten. Dat zou je niet verwachten in een stad, later op de dag kom ik er achter dat de stad zo klein is dat je er met gemak in twee uur doorheen wandelt op je dooie gemak. Aangekomen bij een gebouw moeten we wachten op Bert (de eigenaar van de "campsite". Het duurt even en ik help bij het overladen van voedsel, opzich raar want ik ben te
gast. We rijden iets verder en Taiwan gaat ergens naar binnen, daarna weer terug en dan weer naar het zelfde gebouw. Daar komt Bert samen met Taiwan naar buiten aangezien Bert zijn enkel heeft gebroken. Hij schreeuwt in het Mongools van alles naar de chauffeur en ik denk waar de fack ben ik nu weer in terecht gekomen. Je maakt altijd een beeld van een plaats of persoon wanneer je deze nog niet kent. Ik had een lange slanke man van ergens rond de 50 verwacht (ik weet ook niet waarom), Bert is het tegenovergestelde. Weer alles overladen (pff) en weer veel gescheld op de chauffeur, daarna in het Nederlands en waarom hij boos is. Ik ben hier op vakantie alsof ik daar interesse in heb, het is rond zevenen vriend, alles wat ik wil is mijn ger! Bert praat met een aardig accent, dat je dat na al die jaren niet verliest (aangezien het het vervelendste accent is uit Nederland, meer hoef ik denk ik niet te zeggen wink-emoticon ). Afijn, ik kan gelukkig bij Bert geld wisselen en daarna even langs een supermarktje om een paar biertjes te kopen (kosten 1100 van die roepies per stuk, zo'n vijftig centen). Meer heb ik ook niet nodig want ik heb een volpension geboekt. Ik zit trouwens in Terelj National Park in een ger voor de eerste twee dagen. Ik weet totaal niet wat ik er van moet verwachten want ik heb me nul maar dan ook echt nul verdiept in Mongolië, ik zie het allemaal wel. De hoofdwegen zijn tamelijk "goed" maar de andere wegen zitten vol met gaten die me meteen weer aan Afrika doen laten denken (sommige wel 50 centimeter diep). De weg naar Terelj National Park is omringd door hoge bergen, een heel mooi gezicht. Hier en daar vind je opgestapelde stenen met een tak erin vol met doeken (merendeel blauw), allemaal kleine gebedsplaatsen dus (je loopt er drie keer omheen en gooit er drie stenen op, dat schijnt geluk te geven). Hier en daar steken enorme rots formaties schuin omhoog uit de grond die opvallend vlak en glad zijn, een apart gezicht. Nu we meer en meer uit de bewoonde wereld rijden komen er steeds vaker ger tenten voorbij. Na zo'n dertig minuten komen we aan bij de rivier, omring door bebossing, die ons scheid van het nationale park. De rivier is uit zijn voegen getreden aangezien het de afgelopen week heel veel heeft geregend in deze omgeving. Het is dus onmogelijk om er doorheen te rijden en dus weer wachten bij een loopbrug totdat er versterking is uit het ger tenten kamp om al het proviant over te laden. Na een dik half uur kan ik dan eindelijk naar de volgende auto met mijn bepakking en wat groentes die ik meedraag, ook dit gaat vrij langzaam. Eindelijk vertrekken we dan in een Mitsubishi Outlander en de zoon van Bert (Timòthe, 14) rijd me door de wildernis (die me doet denken aan het oefenterrein waar we met onze brandweerwagen in Bakel, Noord-Brabant doorheen reden voor onze trip naar Afrika). Ergens rond tien uur ben ik er dan eindelijk. Het is hier echt heel erg mooi. Mijn ger ligt in een groene vallei ingeklemd door reusachtige bergen op een hoogte van ongeveer 1600 meter. Ik ben de enige gast op dit moment en heb een ger voor drie personen geheel voor mezelf. De ger is vrij groot en er staan drie bedden, een houtkachel en een tafeltje met twee stoeltjes in. Je kan zien dat het word gerund door een Mongools-Nederlandse familie aangezien al het hout in de ger oranje is geverfd met enige versieringen erop. Ik krijg meteen een lekker ontbijtje, iets waar ik echt aan toe ben na vijf nachten in de trein (komijnekaas, Goudse kaas, stukjes worst, wat groente en kleine boterhammetjes). De kaas word door Bert zelf gemaakt. Het is hier echt heel stil, iets wat ik echt niet gewend ben. Eerst maar even uitpakken, m'n blog schrijven en relaxen. Rond half twee weer zo'n lekker ontbijt en dan besluit ik om één van de omliggende bergen te beklimmen. Vanaf beneden lijkt hij best klein maar boven op heb ik uitzicht over nagenoeg alle andere bergen. Natuurlijk komt mijn vlag te voorschijn en worden de nodige foto's geschoten. Wat een uitzicht zeg, ik blijf ongeveer anderhalf uur boven om lekker te zitten op een rots en te genieten, alleen maar genieten dit! Wat hebben we toch een mooie wereld. Eenmaal beneden is er nog iemand gearriveerd (Thanagrit Wongpanit uit Bangkok, Thailand). Een beetje kletsen en daarna ga ik even mijn slaap pakken. Van vier tot half zeven lekker geslapen en nu eten. Hollandse kost (bloemkool, aardappels en kip), jammer want ik had liever wat lokaals gegeten. Rond acht negen stook ik de kachel aan, heel de ger staat blauw. Veel te veel hout gebruikt en het is snik heet. Lekker relaxen en genieten van wat tijd voor mezelf. Weer bloggen en een boek lezen, ik kom er achter dat ik ook een hoofdlampje bij heb (helemaal vergeten, bedankt pa & ma), komt nu van pas. Ik val in slaap en het is nu best koud, dan maar wat hout erop en na een toilet bezoek zie ik dat een van de lokale koeien een lekker plekje naast mijn Urth heeft gevonden. Ik val vanzelf in slaap en word nog enkele keren daarna wakker in een steenkoude Urth.

-----------------------------------------------------------------------------------------
DAY 24 ULAANBAATAR
-----------------------------------------------------------------------------------------

Rond acht uur krijgen we weer zo'n lekker ontbijtje en na anderhalf uur rustig tafelen ga ik en mijn Thais gezelschap ons klaarmaken voor drie uurtjes paardrijden. Ik weet niet wat ik er van moet verwachten want dit is de eerste keer paardrijden in mijn leven. Er word gevraagd of ik wil worden geleid (de teugels door een ander op een paard word vastgehouden) maar ik leer het liever zelf. Het paard heeft in het eerste half uurtje waarschijnlijk door dat ik niet echt ervaring heb zeg maar en denkt dus ook fack you ik luister en gehoorzaam niet. Daarna gaat het steeds beter en ik kan 'm alle kanten op laten gaan, laten stoppen, versnellen en laten galopperen. Ik vind het eigenlijk best wel leuk. We gaan een heel stuk de vallei door en tussendoor geef ik het beestje de tijd om te grazen en te drinken uit de stroompjes die zich af en toe een weg hebben gebaand uit de bergen naar het riviertje in de bossen. We komen langs ger tenten en berijden groene uitgestrekte vlaktes. Bij een gebeds tempeltje geven we de beestjes even rust en later keren we terug. Ik heb 'm volledig onder de controle (mijn Thaise maat anders niet en word de gehele drie uur geleid). Ik vind het galopperen het leukst maar word telkens terug geroepen aangezien we met een groep zijn en ik die niet mag verlaten. Volgens mij vind onze Duitse gastvrouw die ook mee rijd (ze verblijft tegen kost en inwoning in het tentenkamp) me een beetje vervelend aangezien ik niet echt van plan ben om te
luisteren naar haar en liever de vlaktes bestijg al galopperend. Om het haar niet al te moeilijk te maken besluit ik maar om enigszins te luisteren en mijn eigenwijze karakter een heel heel heel heel piep klein beetje aan de kant te zetten. Rond één uur zijn we terug en ga ik me even opfrissen, ik heb eigenlijk wel zin om te zwemmen (douche) in de rivier. Ik ga met Bert zijn zoon en de Thai op de mountainbike naar een dieper punt van een van de zij stromen van de rivier in de bossen. De stroming is zeer sterkt rond het diepste gedeelte en ik kan er net staan met mijn 1.89. Het water is facking koud (niet gek want het komt rechtstreeks uit de bergen) en mijn voeten doen echt pijn. Ondanks dat is de tweede sprong in de rivier heel verfrissend. Terug bij de ger ga ik lekker even een middagdutje doen. Rond half vijf word ik wakker en heb ik eigenlijk best wel zin om nog een keer paard te rijden over de vlaktes tussen de kuddes geiten, koeien en paarden door, als ik in China de kans krijg ga ik het weer doen. Ik zit lekker nog even buiten te genieten van de omgeving en praat met een stel uit Tilburg dat in totaal zes maanden op reis zal zijn. Op het menu staat een stuk vlees van waarschijnlijk geit met aardappels en kroten, 's middags had ik een heerlijke lunch van verschillende gefrituurde deeg dingen met jam, een worst erin en een flap met kaas en tomaten. Het volgende stel uit Frankrijk arriveert en ik ga mijn backpack inpakken want ik wil morgen om zeven uur ontbijten en om acht uur de auto pakken naar mijn volgende verblijfplaats voor de overige twee dagen (LG Guesthouse, Ulan-Bator). Ik ga proberen om de stad in twee uurtjes te doorlopen en dan een trek voor anderhalve dag te doen door de Gobi woestijn om vervolgens 6 augustes de trein te pakken naar Peking (Beijing). Ik kijk erg uit naar Peking, vroeger keek ik altijd Peking Express samen met mijn moeder en nu ga ik er zelf naar toe! Alles nagenoeg ingepakt en de fik erin (nee niet mijn rugtas) om de ger lekker warm te stoken. Ik drink gedurende drie uur rustig twee biertjes en schrijf mijn blog van de afgelopen twee dagen want zoals jullie lezen heb ik zat te vertellen. Soms leg ik het even aan de kant en ga ik op mijn kleine krukje in de deuropening zitten en geniet ik nog enkele keren van dit prachtige gebied met de heerlijke warmte in mijn rug uit de urth. Een andere wereld dan waar ik ben opgegroeid maar ik geef toch echt de voorkeur aan mijn mooie stadje, hoe geweldig het hier ook is! Tanden poetsen en daarna in slaap vallen om morgen rond zes uur het volgende avontuur te gemoed te gaan.